Instalacja elektryczna – część sieci niskiego napięcia stanowiąca układ przewodów w budynku wraz ze sprzętem elektroinstalacyjnym, mający początek na zaciskach wyjściowych wewnętrznej linii zasilającej w złączu i koniec w gniazdkach wtyczkowych, wypustach oświetleniowych i zainstalowanych na stałe odbiornikach energii elektrycznej. Służy do dostarczania energii elektrycznej lub sygnałów elektrycznych do odbiorników.
Główne etapy rozwoju instalacji elektrycznej w budownictwie:
- I generacja – zapewnienie tylko zasilania odbiorników (zasilanie przewodem 2-żyłowym tj. faza i zero)
- II generacja – zapewnienie zasilania i bezpieczeństwa (zastosowanie dodatkowo trzeciego przewodu ochronnego PE żółto- zielonego)
- III generacja (instalacja elektryczna inteligentna) -zapewnienie zasilania, bezpieczeństwa oraz multimedialności i energooszczędności (nowy sposób rozłożenie przewodów zasilających w standardzie KNX oraz ułożenie dodatkowego przewodu magistralnego służącego do przesyłanie informacji budynkowych)
Instalacja elektryczna niskonapięciowa jest zespołem urządzeń elektrycznych o skoordynowanych parametrach technicznych, napięciu znamionowym do 1000 V prądu zmiennego i 1500 V prądu stałego, przeznaczona do doprowadzania energii elektrycznej z sieci rozdzielczej do odbiorników. Potocznie, jako instalację elektryczną rozumie się często tylko ułożenie na stałe przewodów elektrycznych.
Instalacja elektryczna w budynku mieszkalnym składa się z układu zasilania niskiego napięcia, obejmującego:
- przyłącze i złącze kablowe,
- tablicę rozdzielczą,
- piony i linie zasilające,
- instalację odbiorczą,
- odpowiednią liczbę obwodów